இஸ்ரேல் தோன்றிய இழி வரலாறும், ஆப்கானில் மறைக்கபட்ட உண்மைகளும்

யூதர்கள் நபி ஸகரிய்யா (அலை) அவர்களைக் கொலை செய்கிறார்கள்

மகன் யஹ்யா (அலை) அவர்களையும் கொலை செய்கிறார்கள்.

பின்னர் நபி ஈஸா (அலை) அவர்களைக் கொலை செய்ய முயற்சிக்கிறார்கள்.

கி.பி. 70ல் உரோம ஆட்சிக்கெதிராக யூதர்கள் புரட்சி செய்கிறார்கள். உரோமச் சக்கரவர்த்தி டைடஸ், அவர்களை அடக்கி, நாட்டை விட்டும் துரத்தி விடுகிறார். யூதர்களின் நீண்ட கால (2000 வருட) வெளியேற்றம்  இதிலிருந்து ஆரம்பிக்கிறது.
கி.பி.118-138ல் யூதர்கள் மீள வர அனுமதிக்கப்பட்டும், அவர்கள் வந்து கி.பி.133 ல் மீண்டும் புரட்சி செய்கிறார்கள். இதனால் பலஸ்தீன் நகரம் முற்றாக அழிக்கப்படுகிறது. யூதர்கள் விரட்டப்பட்டதோடு அடிமைகளாகவும் விற்கப்படுகின்றார்கள்.
கி.பி. 638ல் அரபு முஸ்லிம்கள் ஃபலஸ்தீனத்தைக் கைப்பற்றுகிறார்கள். கலீபா உமர் (ரலி) அவர்கள் நேரடியாக வந்து ஜெரூஸத்தின் திறவு கோலைக் கையளிக்கிறார்கள். இடையில் (1099 முதல் 1187 வரை) சிலுவை யுத்த வீரர்களின் ஆட்சிக்கு ஜெருஸலம் உட்படுத்தப்பட்டது தவிர்ந்த ஏனைய காலங்களில், உதுமானிய சாம்ராஜ்யம் (இறுதி கிலாபத்) முடிவுக்கு வரும் வரை (1924) முஸ்லிம்களின் பூமியாக பலஸ்தீனம் இருந்து வந்தது.
கி.பி. 1896ல் ஐரோப்பிய நாடுகளில் யூத இனத்துக்கு எதிரான நடவடிக்கைகளின் விளைவை முன்னிறுத்தி எழுத்தாளன் தியோடர் ஹேர்ஸல், யூதர்களுக்கான ஒரு பூமி தேவை என வலியுறுத்தினான். இதன் அடிப்படையில் சுவிட்ஸர்லாந்தில் யூதத்தலைவர்களும் தனவந்தர்களும், அறிஞர்களும் ஒன்று கூடி முதலாவது ஸியோனிச காங்கிரஸ் மாநாட்டைக் கூட்டி,பலஸ்தீனில் யூத தாயகம் அமைவது பற்றி முன்மொழிந்தனர்.

கி.பி.1903ம் ஆண்டு வரை 25 ஆயிரம் யூதர்கள் ஃபலஸ்தீனில் படிப்படியாகக் குடியேறினர்.
கி.பி.1914-ம் ஆண்டுக்குள் மற்றொரு 40 ஆயிரம் பேர் ஃபலஸ்தீனிற்குள் உட்புகந்தனர்
கி.பி.1922-ம் ஆண்டில் 11 சதவீதமானோர் யூதர்களாயினர்.
அடுத்த 15 வருடத்துக்குள் 3 இலட்சத்திற்கும் அதிகமானோர் திட்டமிட்டுக் குடியேற்றப்பட்டனர்
கி.பி.1916ல் சைக்ஸ் பிகொட் இரகசிய உடன்படிக்கை : பிரிட்டனுக்கும் பிரான்சுக்கும் இடையில் ரஷ்யாவின் சம்மதத்துடன் கையெழுத்திடப்பட்டது. இது உதுமானிய சாம்ராஜ்யத்தின் கீழிருந்த சிரியா, ஈராக், லெபனான், பலஸ்தீன் ஆகிய அரபுப் பிராந்தியங்களை எவ்வாறு தமக்குள் கூறுபோட்டுக்கொள்வது என்பது பற்றியதே.

இதே கால கட்டத்தில் எகிப்திலிருந்த பிரிட்டானிய கமிஷனர் ஹென்றி மக்மகோன் உதுமானிய ஆட்சியின் கீழிருந்த அரபு மாகாணங்களுக்கு சுதந்திரம் வழங்க பொய் வாக்குறுதியளித்தார்.
கி.பி.1917ல் பெல்ஃபோர் பிரகடனம் : 2-11-1917 ஆர்தர் ஜேம்ஸ் பெல்போர் பிரித்தானிய வெளியுறவுச் செயலாளர் பிரித்தானிய யூத சமூகத் தலைவரான லோட் ரொத் சைல்ட் டுக்கு அனுப்பிய கடிதம் ஒன்றின் மூலம் யூத தேசிய தாயகம் பற்றிய உறுதி மொழியை வழங்கினார்.
ஃபலஸ்தீனில் யூத மக்களுக்காக ஒரு தேசிய தாயகத்தை அமைப்பதை மேன்மை தங்கிய அரசரின் அரசாங்கம் சாதகமாக நோக்குகிறது. இந்த நோக்கை அடைந்து கொள்ள உதவுவதற்கு தம்மாலான அனைத்து முயற்சிகளையும் பயன்படுத்தும் அதேவேளை ஃபலஸ்தீனில் வாழும் யூதரல்லாத சமூகங்களின் குடியுரிமை, மத உரிமைகளை பாதிக்கக் கூடிய அல்லது ஏனைய நாடுகளில் யூதர்கள் அனுபவிக்கும் உரிமைகள், அரசியல் அந்தஸ்துகளைப் பாதிக்கக் கூடிய எதனையும் மேற் கொள்ளக் கூடாது என்ற புரிந்தணர்வையும் முன் வைக்கின்றது.
கி.பி.1918ல் பிரிட்டான் ஃபலஸ்தீனைக் கைப்பற்றியது
கி.பி. 1929ல் அரபிகளுக்கும் யூதர்களுக்குமிடையே போராட்டம் துவங்குகிறது. 133 யூதர்கள் அரபிகளின் தாக்குதல்களுக்கு உள்ளானார்கள். அதே வேளை பிரிட்டன் போலிஸ் படை 110 ஃபலஸ்தீனர்களைக் கொன்றது.
கி.பி.1930ல் இரண்டாம் உலக யுத்தத்துக்கு முன் ஐரோப்பாவில் நாஸிகளால் யூதர்களுக்கு எதிராக துன்புறுத்தல்கள் மேற்கொள்ளப்பட்டதும் அவர்கள் பலஸ்தீனை நோக்கி பாரிய அளவில் அனுப்பப்பட்டனர். இத்திட்டமிட்ட குடியேற்றத்துக்கு எதிராக பலஸ்தீனர்கள் போர்க் கொடி தூக்க ஆரம்பித்தனர்.
கி.பி.1936ல் ஃபலஸ்தீனர்கள் பொது வேலை நிறுத்தம் ஒன்றை மேற்கொண்டனர். இதே காலத்தில் யூதர்களின் பயங்கரவாத இயக்கமான இர்கன் (ஐசபர) தோற்றம் பெற்றது. இது ஃபலஸ்தீன், பிரித்தானிய இலக்குகளை குறி வைத்ததாக அமைந்தது.
கி.பி.1937ல் லோட்பீல் தலைமையில் பிரிட்டானிய இராஜ ஆணைக்குழு ஃபலஸ்தீனின் 1ஃ3 பகுதியை யூத நாடகவும் மிகுதியை அரபு நாடாகவம் பிரிக்கப் பிரேரித்தது. ஃபலஸ்தீனர்களோ யூதக் குடியேற்றத்தை நிறுத்தும்படியும், பலஸ்தீன் ஒரே நாடாக இருக்க வேண்டுமெனவும் சிறுபான்மை சமூகத்தினரின் உரிமைகள் பாதுகாக்கப்படும் எனவும் கூறி பிரிவினையை எதிர்த்துப் புரட்சி செய்தார்கள். பிரித்தானியப் படைகளால் அப் புரட்சி அடக்கப்பட்டது
கி.பி.1947ல் ஃபலஸ்தீனின் நிர்வாகப் பொறுப்பை பிரித்தானியர்கள் விட்டுச் செல்ல ஆயத்தமாகி பிரச்சினையை ஐ.நா.வுக்குக் கொண்டு சென்றனர். பலஸ்தீன் ஐ.நா.வின் மேற்பார்வைக்குள் கொண்டு வரப்பட்டது. ஐ.நா. சபை ஃபலஸ்தீனை இருகூறாக்கும் ஆலொசனையை முன்வைத்தது. அதன்படி 43.53 சதவீத நிலப்பரப்பு ஃபலஸ்தீனர்களுக்கும் 56.47 சதவீத நிலப்பரப்பு  யூதர்களுக்கும் செல்வதானல் ஃபலஸ்தீனர்கள் அதனை ஏற்க மறுத்தார்கள். யூதர்கள் அதனை ஆதரித்தனர்.
கி.பி.15.5.1948ல் இதனையடுத்து 15.5.1948ல் இஸ்ரேல் நாடு பிரகடனப்படுத்தப்பட்டது. எகிப்து, சிரியா, லெபனான் ஆகிய அண்டை நாடுகள் அதற்கெதிராகப் படையெடுப்பு நடத்தி தோல்வி கண்டன. இஸ்ரேல் ஐ.நா. வழங்கவிருந்த எல்லைகளை விட அதிகமாக ஆக்கிரமித்துக் கொண்டது.
கி.பி.1949ல் ஐ.நா. திட்டத்திற்கு மேலும் சில நிலப்பகுதிகளை இஸ்ரேல் ஆக்கிரமித்துக் கொண்டது.
கி.பி.1956ல் கமால் அப்துல் நாசர் எகிப்தின் ஜனாதிபதியாக ஆனவுடன் சிரிய இராணுவத்துடன் தமது இராணுவத்தை இணைத்ததுடன் சுயஸ் கால்வாயை தேசியமயமாக்கினார்.
இதனை எகிப்து, இங்கிலாந்து, பிரான்ஸ் ஆகிய நாடுகளுடன் இஸ்ரேலும் இணைந்து 29.10.1956 ல் சினாய் தீபகற்பத்துக்குள் பிரவேசித்தன. சர்வதேச அழுத்தம் காரணமாக இஸ்ரேல் சினாய் பாலைவனத்தைக் கைவிட்டது. இங்கிலாந்து, பிரான்ஸ் படைகள் திருப்பியழைக்கப்பட்டன.
கி.பி.1964ல் ஃபலஸ்தீன விடுதலை இயக்கம் தோற்றுவிக்கப்பட்டது. இஸ்ரேலை அழித்து தமது பூமியை மீட்கப் போவதாகவும், தாமே ஃபலஸ்தீனர்களின் ஏகப் பிரதிநிதி எனவும் யாசிர்அரபாத் கூறினார்.
கி.பி.1967ல் அண்டை அரபுநாடுகள் இஸ்ரேல் மீது போர் தொடுத்தன. ஆறு நாட்கள் நீடித்த யுத்தத்தில் இஸ்ரேல் எகிப்தின் சினாய்ப் பாலைவனத்தையும் மற்றும் ஜெரூஸலம் பழைய நகரையும் கைப்பற்றிக் கொண்டது. 1967 க்கு முந்திய எல்லைக்குள் இஸ்ரேல் மீள வேண்டும் என ஐ.நா. தீர்மானம்  நிறைவேற்றியது
கி.பி.1973ல் யூதர்களின் பெருநாளான யோன் கிப்பு அன்று (அக்டோபர் 6) சிரியாவும், எகிப்தும் இஸ்ரேலுக்கெதிராக மீண்டும் ஒரு யுத்தத்தை ஆரம்பித்தன. இந்த திடீர் தாக்குதலின் போது எகிப்து, 1967ல் (ஆறு நாள் யுத்தத்தில்) தான் இழந்த பெரும் பகுதிகளை மீண்டும் கைப்பற்றிக் கொண்டது.
கி.பி.1979ல் கேம்ப் டேவிட் உடன்படிக்கை. அமெரிக்க ஜனாதிபதி ஜிம்மி கார்டர் முன்னிலையில், எகிப்திய ஜனாதிபதி அன்வர் சதாத்துக்கும் இஸ்ரேல் பிரதமர் (முன்னாள் பயங்கரவாத இயக்கத் தலைவன்) மெனாசெம் பெகினுக்குமிடையில் ஓர் உடன்பாடு கையெழுத்திடப்பட்டது. இதன் மூலம், எகிப்து இஸ்ரேலின் இருப்பை அங்கீகரித்து, இழந்த சினாய் பாலைவனத்தை மீண்டும் பெற்றுக் கொண்டது.
கி.பி.1982ல் லெபனானிலிருந்த ஐ.நா. அகதிமுகாம்களான சப்ரா, சத்திலா ஆகியவற்றுள் யூத இராணுவம், தற்போதைய பிரதமரான ஏரியல் ஷரோனின் தலைமையில் புகுந்து நாசகார வேலைகளில் ஈடுபட்டு அகதிகளைக் கொன்று குவித்தது.
கி.பி.1987ல் யூதக் குடியேற்றங்கள் மேற்குக் கரையில் தொடர்ந்த நிலையில் பலமிழந்து பல நாடகளிலிருந்தும் விரட்டப்பட்ட நிலையில், லெபனானில் அகதி முகாம்கள் மிருகத்தனமாக தாக்கப்பட்ட அதிர்ச்சியில், ஃபலஸ்தீன முஸ்லிம்கள் தமது மக்கள் போராட்டமான இன்திபாழா வை ஃபலஸ்தீனுக்குள் ஆரம்பித்தனர்.
கி.பி.1993ல் ஆஸ்லோ பிரகடனம் :
அமெரிக்க வெள்ளை மாளிகையில் வைத்து பெரும் ஆராவரத்துடன் இஸ்ரேலுக்கும், இடையில் கையெழுத்திடப்பட்ட பிரகடனம் ஒரு நிரந்தர உடன்படிக்கையாக இறுதி வரை அங்கீகரிக்கப்படவில்லை. இதன் அடிப்படையில் சில சம்பவங்கள் மேலோட்டமாக நடந்தேறின.
ஃபலஸ்தீனர்களுக்கும் சில நிலப்பரப்பு (மேற்குக் கரை, காஸாப் பகுதி) கையளிக்கப்பட்டது
ஃபலஸ்தீன அதிகார சபை  உருவாக்கப்பட்டு யாசர் அரஃபாத் ஜனாதிபதி என பட்டம் சூட்டப்பட்டார்.
ஃபலஸ்தீன போலீஸ்படை உருவாக்கப்பட்டு, ஹமாஸ் மற்றும் இஸ்லாமிய ஜிஹாத் வீரர்கள் நசுக்கப்பட்டனர்.
அடையப் பெறாதவை :
ஜெரூஸலத்தின் அந்தஸ்து பற்றி எவ்வித முடிவுமில்லை.
அகதிகளின் நிலைபற்றி முடிவில்லை.
ஃபலஸ்தீனின் எல்லைகள் பற்றி முடிவு (1967 க்கு முன்னுள்ள வரைபடத்தில் ) இல்லை.